چه بگویم از تو که آنقدر غرق خوبیهایت شده ام که کلمه قادر به توصیفش نیست؟
دلتنگی هایم را میدانی،میدانی که بی تاب شده ام
بی قرار نگاهت،گرمای نفسهایت،لطافت آغوشت،حرارت بوسه هایت
می دانم که می دانی
آه که چه دیر میگذرد عقربه های ساعت دیواریم
چه بی رحمانه دوریت را به رخم می کشند؛
و چه طولانی اند لحظه های جدایی.
اما نه!
من با یاد تو زنده ام،نفس میکشم برای با تو بودن،
به امید روزی که دوباره در آغوش پر مهرت خودم را به دست عشق بسپارم
منتظرت می مانم.
عزیزترینم شب را به آرزوی دیدنت چشم بر هم می گذارم.
تمام دقایقم پیشکش حضورت.
شبهایت پر ستاره بهترینم.
نویسنده: اشک آسمون(پنج شنبه 88/4/4 ساعت 12:27 صبح)
